Program „Savetovalište za osobe koje žive sa MS – om i za članove njihovih porodica“ podrazumeva pružanje psihološke i socijalne podrške, kao i sprovođenje edukacije u cilju prevladavanja aktuelnih psiholoških, socijalnih i svakodnevnih životnih problema i teškoća, a sve sa ciljem osnaživanja ličnosti obolelog i pružanje podrške njegovom potpornom porodičnom sitemu.

Mogući problemi i teškoće zbog kojih se osobe koje žive sa MS – om javljaju za pomoć savetovalištu su: neraspoloženje, strepnja, osećanje napetosti, nesanica, strahovi različitih vrsta, napadi panike, osećanje usamljenosti, nedostatak samopouzdanja, negativne misli, osećanje beznadežnosti, zastoji u učenju, školovanju, obavljanju profesionalne delatnosti, teškoće u odnosima sa drugima (porodica, prijatelji, kolege, pretpostavljeni)…

Grupama mogu da prisustvuju i oboleli od MS – a koji ne ispoljavaju napred navedene teškoće i probleme ali koji đele da bolje upoznaju sebe radi poboljšanja kvaliteta življenja, uspešnosti i snalaženja u ulozi supružnika, roditelja, kolege na radnom mestu. Savetovalište funkcioniše kroz, pre svega, grupni, ali i individualni oblik rada sa obolelima od multiple skleroze i članovima njihovih porodica. U konkretnom radu to podrazumeva rad sa grupom novodijagnostikovanih koji traje 6 meseci, nakon čega u zavisnosti od potreba prerasta u grupu podrške otvorenog tipa. Pored ove dve grupe, u savetovalištu se paraleleno radi i sa grupom koju čine članovi porodica obolelih.

Kod osoba koje žive sa MS–om psihološki problemi se vezuju prvenstveno za reakciju na bolest, za samu ličnost obolelog kao i za način prilagođavanja i reorganizovanja u skladu sa promenom koja je nastupila i koju bolest sa sobom neminovno nosi. Psihološki problemi se, pored toga, vezuju i za samu bolest u smislu uzročno posledičnog odnosa, ali se tu primat stavlja na kognitivne i neuropsihološke probleme i smetnje.

Kao što je multipla skleroza neurološka bolest sa veoma raznovrsnom simptomatologijom, tako se i psihološki problemi i reakcije razlikuju po vrstama, trajanju i po jačini od obolelog do obolelog.

U rešavanju ovih problema, uloga psihosocijalnog savetodavnog rada, podrške i pomoći jeste od neprocenjivog značaja, što je i osnovni razlog za formiranje specijalizovanog savetovališta ovoga tipa. Osobe sa MS om su izloženije stresu nego ostali. Svakodnevni stresovi koji prate tokove savremenog bivstvovanja, svakako, ne mimoilaze ni njih. Naprotiv, sama dijagnoza i njeno saznavanje spadaju u aktuni stres. Pored toga, MS je neprevidiva bolest a neizvesnost i isčekivanje sledećeg pogoršanja je posebno stresogeno. Poseban problem, koji zahteva i potencira rad u jednom od ovakvih savetovališta jeste činjenica da stres može da bude jedan od okidača za nastanak sledećeg ataka bolesti i pogoršanja (iako studije o odnosu MS a i stresa daju protivrečne rezultate). Jasno je da kad ne uspevamo da upravljamo stresom, telesni odbrambeni mehanizmi (imuni sitem) slabi i povećava se podložnost bolestima.

Preduzimanje odgovarajuće pomoći i vođenja od strane profesionalnih lica podrazumeva proces u kom se ostvaruje redefinisanje personalnog identiteta u skladu sa promenama koje je dijagnoza donela, kao i preduzimanje novih obaveza i stukturisanje planova vezanih za buduća događanja. Bolest povlači za sobom potrebu za promenom slike o sebi, moguće i neke promene u odosu sa porodicom, prijateljima, radnim okruženjem. Ponekad, a to ponekad je veoma često, porodica ima potrebu za savetovanjem, budući da postoji problem sopstvenog prihvatanja bolesti pa i neminovnost promena u skaldu sa izmenom koja je nastupila.

Članovi porodice su, što je sasvim razumljivo, zabrinuti, pa i veoma uplašeni za obolelog. Istovremeno je prisutna i bojazan da li će sami ispravno postupiti i znati i moći da se postave u izmenjenim uslovima. Pored toga, postavlja se i pitanje kako će reagovati njihovo okruženje i da li će oni biti shvaćeni i prihvaćeni. Grupa podrške porodicama čiji član ima MS predstavlja veliku pomoć jer razgovor sa drugima koji imaju sličan problem pomaže na više različitih načina. Angažovani za rad u savetovalištu su psiholog, socijalni radnik (porodični terapeut) i defektolog. Savetovalište koje kontinuirano radi već četiri godine, finansira Ministarstvo za rad i socijalnu politiku.